Mesnevi-i Nuriye

Böyle bir eser için inceleme yazmak çok zor. Belki de doğru değil... Yine de benim için anlamını aktarmaya çabalayacağım,

Bu 6. kez bitirişim Mesnevi-i Nuriye'yi her okuduğumda başka bir yarama merhem olmasaydı 6 kez okumazdım sanırım. Yine yeterli değil kanaatımca. Bir teyze vardı 'ben daha 1. Söz'den (bismillah bahsi) çıkamadım.' derdi. Belki 30-40 defa okumuştur. Öyle de böyle hakikatler ışık gibi inceldikçe incelebiliyor, en başta renkleri daha sonra röntgen şuaı gibi derinleri görüyorsun.
Üstadım der ki, -aklımda kalan cümleleriyle-
Nasıl ki bedenimizin suya gıdaya ihtiyacı var; ruhumuzun da elbet bir suyu bir gıdası olmalı. Onlar da böyle hakikatlerdir, nurlardır. Her gün ihtiyacımız zaruri ve elzemdir.
O vakit ne ruh sıkıntısı kalır ne de gavîleşme...
Asrımızın hastalığı depresyona birebir çare.
Küçükken bir ders sonrası Risale'lerden birini alıp " Dünyanın değil KAİNATIN tüm sırları bu kitapta yazıyor!!" diye bağırarak eve koşmuşluğum var...
Hala daha bağırıyorum; Rabbim'in güzel ikramları alın, okuyun. Bu kitaplarda seni, sana daha iyi tanıtan kullanma kılavuzları var.
Mesnevi-i Nuriye "İllem" leriyle bir çekirdek. Tarla sensin. Bağistan olacak gönlüne, su olacak hararetine.
Dalaletin gözüne elmas, kılınç vuracak, iki cihan saadeti kazandıracak bir ab-ı hayat olacak.

Üstadın eserlerinden en güzellerinden biri. Zaten hepsi güzel..
Güzellerinden güzel yüzlerinde güzelliği yaratan, elbette o güzelliğe müştakları da yaratır...

Risale-i Nur'un özeti gibi. Mesnevi' yi her okumamda farklı tatlar alıyorum.Gerçi üstadın bütün kitapları öyle ama, mesnevi çok tatlı bir meyve gibi. Örneğin mevsimi gelir bir meyveyi iştahla yersin.Gelecek mevsimi de iple çekersin.Öyle işte...

İslam akaidi üzerine yazılmış dili ağır bir kitap. Diğer akaid kitaplarından ayrılan yanı kelam ilmini de barındırması. Romantik bir dille yazılmış yazarın makalelerinin toplandığı bir eser, beni en çok etkileyen yanı ise psikolojiden felsefeye her alanda müthiş tespitleri var.

İslam Alimi Said Nursi'ye ait kitap, 1920-1924 yılları arasında Arapça olarak yazılmıştır. Eser daha sonra yazarın kardeşi Abdulmecid Nursi ve Abdulkadir Badıllı tarafından Türkçeye tercüme edilmiştir.

Üstadın ilk eserlerinden biri.. Akıcı bir üslupla yazılmış.. Üstad’ın diline alıştıktan sonra insana diğer kitapların dili basit geliyor. Çünkü Üstadın kullandığı nurlu kelimeler gerçekten çok yerli yerinde sözler.. Üstadın Kâmus’u "س" harfine kadar ezberlemesi bunda çok büyük etken..