Metin Altıoktan Zeynepe Mektuplar Metin Altıok

Kitabın az bir bölümünü okuyabildim. Dayanamadım. Bir babanın kızından ayrı kalabilmesine gönlüm, vicdanım el vermedi. Ama hayat bu kadar basit değil. Yeri geldiği zaman en zorba insan olabilmeyi öğrenmeli insan. Hayata ve getirisine karşı gösterdiği direnç insanın geleceğini belirler. Kendine yontulan her direnç de bir başka canlının aleyhine olacaktır.

Bazen bunalır insan. Annesinden, babasından, eşinden... Ama çocuğundan bunalmamalı. Çocuğundan kopan bir insan sadece yaşantısının kurbanıdır. Minicik ellerini tuttuğu, yeri gelip altını değiştirdiği, ateşi çıktığı zaman sabahlara kadar başında beklediği bir canlıyı hemencecik bırakmaz bir baba. Babalık farklıdır. Toplum tarafından yüklenen yükümlülüklerin esaretinde bir yaşamdır babalık. Günden güne değişen isteklere ve ihtiyaçlara cevap verebilendir, güçlü olandır, hemen ağlamayandır baba. Duygularını yontan, düz olandır. Belki de arada eğilebilendir ama asla kırılmayandır.

Kızından ayrılan bir baba bedeninden sıyrılmış yaşamaya çalışan bir canlıdır, hatta zihninden de... Zor iştir babalık. Kız çocuğu sahibiysen daha da zordur. Bunca saçmalığın arasında bir kadın yetiştirmenin gerekliliğini yüklenmek bu zorluğu doğurur. O yüzden iyi seçmeli çocuğunun eşini. Günümüz modernizmine göre seçilen eş çoğu zaman yapmacıklık getirir. Bunu engellemenin en iyi yolu ise yaşantıdır. Aceleci kararlar telafisi olmayan sonuçlar doğurur.

Kızınız varsa ona sahip çıkın, yoksa da olması için gayret gösterin. Bir erkeğin başına gelebilecek en güzel şey bir kız çocuğu sahibi olmaktır.