Küçülmüş, metrolara sıkışmış bir evrenin ziyadesiyle devleştiğini, atmosferinin içimize işlediğini hissetmiştik ilk kitapta (Metro 2033). Fakat ne yazık ki serinin çok beklenen ikinci kitabı, hatır için okunan, iki kez yarıda bıraktığım, metroları gibi soğuk bir esere dönüştü benim için.
Edindiği kıyasla daha küçük hikayesi ile, metroda yaşanan bir salgın öyküsüyle, ara kitap mahiyetinde yazıldığını düşündüğüm bu eser ne yazık ki bir ara kitap için fazlasıyla uzun ve fazlasıyla gereksiz detayla donatılmış.
İlk kitaptaki esrarengiz, hikayesini şiddetle duymak istediğimiz stalker Hunter'ın hikayesi ise yine yeterince verilmemiş ya da yazarımız Hunter'a kayda değer bir hikaye yazamamış. Evrene yeni katılan, bilge yaşlı adam Homer ise kendisinden beklediğim atılımı, hikayedeki büyüklüğünü gösteremeden klişeleşip yok oluyor. Bir diğer taze karakterimiz Sasha ise alışılagelmiş güçsüz, tecrübesiz genç kız imajını üstlenip kitap boyunca herhangi bir karakter gelişimi gösteremiyor.
Ayrıca ilk kitapta sağlam adımlarla kurulan evrenimiz ise artık bir eklemeye ihtiyaç duymuyor gibi görünüyor. Tüm hikaye kurulan bu evren üzerinden devam ediyor, okuyucunun hayal dünyasına yeni bir malzeme işleyemiyor.
Ancak bu kitabın vasatlığı yine de 2035'i okuma hevesime mani olmuyor.
