Bu menakıbname 13. Yüzyılda Mevlânâ ile ilgili yazılmış ilk eserdir. Yazar Feridun Sipehsalar, Mevlana'nın mürididir. Mevlânâ vefat ettikten uzun bir süre sonra diğer müridler yaşı hayli geçkin ve sağlığında Mevlana'yı görmüş olan Feridun Sipehsalar'dan onun hayat hikayesini yazmasını istemeleri üzerine bu eser ortaya çıkmış. Kitabın onun tarafından yazıldığı ancak ömrü yetmediği için başkası tarafından bitirildiği düşünülmektedir. Eserde Mevlânâ'nın babası Bahaeddin Veled, Daha sonra Mevlânâ ve onun aldığı eğitim, sahip olduğu özellikler ve yaşadığı olaylar anlatılıyor. Daha sonra onun yakınında bulunan Burhaneddin Tirmizi, Şemseddin Tebrizi, Selahaddin-i Zerkub ve Hüsameddin Çelebi'den kısaca bahsediliyor. En son olarak da Mevlana'nın ölümü ile yerine geçen oğulları ile ilgili birkaç sayfalık bilgi veriliyor. Eser dönemin Anadolusu'nu, dini yapısını göstermesi açısından oldukça önemli bir kaynak. Tasavvuf ile uğraşanların, dönemle ilgilenen tarih ve edebiyat öğrencilerinin kütüphanelerinde bulundurması gereken bir eser.
