Mevsim Normalleri ile Neslihan Önderoğlu okumalarımı tamamlamış oldum.Neslihan Önderoğlu en sevdiğim öykücüler listemin ilk sıralarına yerleşti.O yalın ve incelikli anlatımıyla öykülerin içine çekiyor okuyucusunu.İnsana dair her şeyi özellikle cinselliği hiç sakınmadan ve büyük bir doğallıkla anlatıyor.Kestane Ağacı öyküsü bunun en güzel örneği.Neslihan Önderoğlu'nun kitaplarını, öykülerini okuyup bitirince kafanızdan atamıyorsunuz.Günlerce kafanızı kurcalıyor.Hatta daha sonraki günlerde daha çok düşünür oluyorsunuz.Cirdonlar (anlamını bilmediğim bir kelimeydi, büyük fare, sıçan demekmiş) öyküsü içime oturdu.Öyküyü okuyup bitirdim ama sanırım öykünün benimle işi bitmedi. Veranda öyküsünde ise kendimden, yaşadıklarımdan çok şey buldum.
"Uyuyorsun.Sağ elinin dört parmağı artık yok.Yüzünde ilk gençlik sivilceleri.Ağır tortuları.Morfin kalıntıları.Bundan böyle elin, yalnızca bir parmakla ayadan ibaret.Kanatları koparılmış beyaz bir kuş.Bilekten karartılmış bir resim gibi.İçinde çocukluğun, top oyunları, ebelemeceler, fırından ekmek almalar, misket yuvarlamalar, mahalle maçlarının kalesi.Sınavlarda çoktan seçmeli boşlukları dolduran bir kurşun kalem ucu, torna tezgâhları, plastik ambalaj makinesi.Elin artık.Uçarı, gizil, canhıraş çığlıkların oluşturduğu bir cisim.Plastik poşetleri kusan bir makineye yem olmuş dört uzun et parçası.Uzun ve kemikli.Bir piyanist eli kadar ince, bir ressamınki kadar zarif."
syf 53 Çorba-Mevsim Normalleri
