Namus, ahlâk, gurur gibi kavramların "boş mide ile ya da aç karnına" olamayacağı mesajını veriyor kitap. Yani kitabın ana fikri bu bence. Bu üç kavramdan bahsedebilmek için önce insanın karnını doyurması ve bunu güvence altına alması gerekiyor. Ölümüne açlık çeken insanlarda onur, haysiyet, namus, ahlâk gibi kavramların olması mümkün değil. Kitap, yazarın diğer eserleri kadar sürükleyici değil hatta zaman zaman sıkıcı bir hal aldığı da oldu ancak genel olarak güzeldi. Emile Zola ezilen, aç kalan işçi, emekçi insanların, yoksul insanların hayatlarını ve hayallerini anlatmış gene....
