Dönemin en parlak beyinlerini evinde birer kardeş gibi ağırlıyor; Savanarola gibi dürüst olduklarında karşıtlarına saygı gösteriyor; bir şair olarak şairlerle şiir, bir filozof olarak filozoflarla insan, Tanrı ve yaşamın amacı üzerine konuşuyordu. Kısacası Lorenzo gerçekten de "Floransa Hümanizmi" adı verilen ve çok geçmeden İtalyan Rönesans'ıyla özdeşleşecek olan o köklü yenilenmenin merkezindeki teşvik edici ve itici güçtü.