Milena'ya Mektuplar

Franz Kafka
Frank kafka milena’ya mektuplar kitabında diyor ki; “yardım et bana, söyleyebildiklerimden daha fazlasını anla …” tam olarak öyle işte…
“ Çökmesine üzülmüyorum, zaten çökecekti, üzüntüm kendimi yeniden inşa ederken olacaklardan, üzüntüm güçsüzlüğümden, üzüntüm dünyaya böyle zayıf gelmiş olmaktan, üzüntüm güneşin ışığından. “
Milena, yeryüzünde bana gerekli olan kadar sabır var mıdır?
Seni gördüm düşümde bu sabah yine. Yanyana oturuyoruz... Sen itiyorsun beni, ama kızmadan, gülerek. Üzülüyorum ittiğin için değil, seni itmeğe zorlayan davranışıma üzülüyorum.
Kafam tren istasyonu gibi, trenler gidip geliyor.
Sayfa 151Kitabı okudu
...sen yavaş, sen kötü mektup yazarı, sen öfkeli, sen sevgili, sen- şimdi ne? Hiçbir şey, senin kucağında sessiz olmak.
Sayfa 130Kitabı okudu
...sen benim iyileşmem için her zaman için en geçerli olanı yapıyorsun, yani hakkımda iyi düşünüyorsun.
Sayfa 114Kitabı okudu
Oysa ben bütün vakitlerimi, hatta bütün vakitlerimden daha çoğunu, yeryüzünün bütün vakitlerini sana ayırmak istiyorum; seni düşünmek ve seni yaşamak için.
Ah, Milena, çok sabırsızsın :)
Bu arada, senin adresini daha Pazartesi almışken benden Salı günü nasıl mektup beklersin?
Sayfa 196Kitabı okudu
Kirliyim ben Milena, sonsuz kirli, bu yüzden temizlik konusunda böyle yüksek sesle çığlık atıyorum. Cehennemin en dibinde olanlar dışında hiç kimse bu kadar temizmiş gibi konuşmaz; bizim meleklerin şarkıları sandıklarımız, aslında onların şarkılarıdır.
Sayfa 190