''unutamayacağım bir doğa olayıydı yüzün milena, bulutlardan değil, kendiliğinden gölgelenen bir güneştin sanki'' daha ilk mektuptan itibaren duygu derinliğini yakalayamamak güç olsa gerek...
"kısa süre önce nefes alamadığınızı yazmıştınız,gerçek ve mecazi anlamı birbirine çok benzeyen durumun her ikisine de burada çözüm bulunabilir."
evet bazen çözümsüzlük yoktur yanlış yerde yanlış kişilerle beraber olmak vardır,doğru yerde olmak gerekir bazen...
"sizi çok net görebiliyorum;bedeninizin,ellerinizin hareketleri çok çabuk,kararlı,sanki sizinle yüzyüzeyim,gözlerimi yüzünüze bakmak için kaldırdığım zaman,mektubunuzun ortasında -neler söylüyorum- yangın başlıyor ve ben ateşten başka bir şey göremiyorum."
evet hepimiz çok seviyoruz,değer veriyoruz ama göremiyoruz,peki çok sevdiceklerimizi nasıl unutabiliyoruz hemen? keşke kafka'da bizler kadar duygulu olabilseydi!
kafka'nın da dediği gibi, "mektup yazmak, hayaletlerin önünde soyunmak demektir, çünkü onlarda aç kurtlar gibi bunu bekler zaten. yazıya dökülen öpücükler yerlerine ulaşamaz, hayaletler yolda yalayıp yutarlar onları."
kafka'nın 38 yaşındayken 24 yaşında ve evli olan milena'ya yazdığı mektuplardan oluşan kitaptır.her kelimesinde sizi de içine çekmesi kaçınılmaz sondur. bir adamın,bir kadına değil onun varlığına olan aşkı var aslında bu kitapta. kafka'nın milena'sı olası geliyor insanın.
''yanımda yürüyordun milena.
düşünsene yanımda yürümüştün.''
