Milena’ya Mektuplar
Franz KafkaÖne Çıkan Milena’ya Mektuplar Gönderileri
Öne Çıkan Milena’ya Mektuplar kitaplarını, öne çıkan Milena’ya Mektuplar sözleri ve alıntılarını, öne çıkan Milena’ya Mektuplar yazarlarını, öne çıkan Milena’ya Mektuplar yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İçimde iki kişi savaşıyordu; biri gitmek isteyen ve diğeri gitmekten korkan; ikisi de benim parçam, muhtemelen ikiside sersefil...!
Yorgunum;
Tek istediğim şey yüzümü kucağına koymak...
Zaten hiç anlamı yok, mezarın üzerindeki çiçeğin neye faydası olur ki...
Bundan büyük sevgi, saygı olabilir miydi hiç? Şimdi de ben seni oturtuyorum koltuğa, mutluluğumu anlatabilir miyim sözcüklerle?
Ellerime, gözlerime, zavallı kalbime nasıl anlatayım burada olmanın mutluluğunu?
Benim olmanın?
Oysa tutkunluğum sana değil, senin sağladığın yaşamımı seviyorum...
Seni gördüm düşümde bu sabah gene. Yan yana oturuyoruz.. Sen itiyorsun beni, ama kızmadan; gülerek. Üzülüyorum, ittiğin için değil, seni itmeye zorlayan davranışıma üzülüyorum. Sızlanmayan, yakınmayan herhangi bir kadına davranır gibi davranıyorum sana; sessizliğinin ardındaki sesi -hem de bana seslenen sesini- duyamadığıma üzülüyorum. Duyamadım mı dersin? Duymuş da olsam, karşılık veremedim ya!
İlk düşümden daha bitik, daha kötü ayrıldım yanından. Bir yerde okumuş olacağım, bir benzetiş geldi şimdi aklıma:
"Ateşten örülmüş uzun yalımlardır sevgilim, dolaşır yeryüzünü, sarar beni. Ama sardıklarını değil, görmesini bilenleri sürükler ardından.
sustukça birikiyor içimdeki kelimeler, sanki çığlık çığlığa söylemediklerim.