Sözler ve Alıntılar
Gözümüz kamaştı,büyülendik, derken esiri olduk görûntünün.
Canım gırtlağımıza kadar borçlanalım.
Dünyanın her yerindeki yoksul ınsanların elektirikli ev aletlerine, otomobile ve her türlü modern eşyaya sahip olmak istediğinden emin olan bir Financial Times muhabiriyle e posta Üzerinden yaptığımız bir sohbeti anımsıyorum. Tüketim kültürünün insan doğasının doğal ve kaçınılmaz bir özelliği olduğu varsayımı “Bucn Vivir” fikriyle uyuşmaz. Örneğin Sömürgeleri Bağımsızlaştırma Bakanlığı'nın ataerkillikle mücadele biriminde çalışan Bolivyalı Elisa Vega, konferanstaki konuşması esnasında geleneksel yaşam yöntemlerinin sunduğu hayat kalitesinden emindi.
Dedesi 110 yaşına kadar yaşamıştı ve yaşamının son gününe kadar elden ayaktan düşmemişti. Para biriktirmemişti, ancak yeterince dayanıklı gıda maddesi stoklamıştı. Vega'ya göre yerli halklar tüketim odaklı değildi. İhtiyaçtan fazlasına sahip olmanın anlamı yoktu. Kendisi de hep aynı geleneksel kıyafeti giyiyor ve aynı takıları takıyordu (dediğine göre takılar yüzlerce yıllıktı). Nesneler korunmalı, dayanmaları sağlanmalıydı.
Yerli halklar için önemli olan aile ve topluluk ilişkileri ve Tabiat Ana'yla, yani Pachamama'yla kurulan bağlardı. Bu açıdan “Buen Vivir”, iyi hayata dair bireysel bir bakış açısından çok farklı. Ancak insanların yaşadığı toplumsal bağlamda tasavvur edilebiliyor. Tahakkümden ziyade uyum ve dengeyi amaçlıyor. Bu önemli, zira kavramın kökeninde çoğulculuk ve hem insan topluluklarına hem de doğaya saygıya dayalı bir birlikte yaşama ilkesi bulunuyor. Bu yüzden And Dağları bölgesinin sömürgelikten kurtulması, yeni bir yekpare bakış açısı « yerine, kültürlerin çeşitliliği üzerine inşa edilmesi gereken bir süreç olarak algılanıyor.
“Bir şeyi değiştirmek için öyle bir yeni model kur ki, mevcut modeli köhne kılsın.
Yeryüzünde yeni bir yönetim modeline ihtiyaç duyduğumuzu biliyoruz. Yeni bir iktisat, sosyal ekoloji, mitoloji, kozmoloji ve maneviyat modeline ihtiyacımız olduğunu biliyoruz.
Bu vizyonları ortaya koymak için çabalarken, çabamızı kendimize dostane bir çevre yaratma yönündeki eylemlerimizle ahenk içinde temellendirmeliyiz. Sıcak, misafirperver, doğal olarak iletişim dostu ve iletken olan ortamlarda bedenlerimizi ve zihinlerimizi yürekten ve insanın kendini evinde hissetmesinden gelen dostluk ve besinle onarıp canlandırabiliriz.
...
Leland Lehrman
Sözümona "Gelişmiş Dünya" da yaşayan bizler için, her birimiz için, son derece kişisel, neredeyse Faustiyen bir ikilem baş gösteriyor:Dünyanın en ileri, dinamik, müreffeh ülkelerinden birinde yaşamanın anlamı ne, eğer kendimizi sürekli baskı altinda ve endişeli hissediyorsak? Bu zenginliğimizi, gücümüzü ve bu bolluğu -hadi adını koyalım- ruhumuzdan neleri kaybetmek pahasına kazandik?Binlerce yıllık hayatta kalma çabasından sonra, midelerimizdeki boşluğu nihayet doldurabildik mi,kafalarımızda yeni bir boşluk keşfetme pahasına?
Gerćek maliyet ücretlendirmesi göz korkutucu, başa çıkılmaz gibi görünen sorunlarla malûl.Geleneksel iktisatçilara göre buyümeyi yavaşlatacak, dünya ticaret hacmini küçüktecek, tüketim frenleyecek, ürkütücü, sapkın bir fikir. O kadar doğru ki, muhakkak yanlış olmalı. Bizi endüstri çağının başlarından bu yana sorgulamadan uyguladığımız bütün ekonomik aksiyomları yeniden düşünmeye zorluyor. Zamanla insanın giriştiği en travmatik ekonomik /sosyal /kültürel tasarı olduğu ortaya çıkabilir. Ama yine de... yine de... her bir ürünün ekolojik hakikati söylediği bir küresel piyasa fikrinin basit, neredeyse sihirli bir halesi var. Kulağa mantıklı geliyor, doğru geliyor ve politikanın tamamıyla dışında. Öylesine biricik ve büyük bir fikir ki —eğer üzerinde uzlaşabılırsek, uygulamasını becerebilirsek ve devam ettirebilmek için gereken kolektif öz-disipline kavuşabilirsek- içine girdiğimiz ekolojik hengâmeden bizi çıkarabilir ve Dünya gezegeni üzerinde sürdürmekte olduğumuz bu başarısız deneyi yeniden rayına oturtabilir.
George Gilder'in dedigi gibi,"Gerçek yoksulluk gelir düzeyinden ziyade zihniyet düzeyidir."