Xwezî min tê bidîta Mehmed Uzun...
Xwezî bi qasî bîskekê ez li cem tê bi rûnişta û mê bihevra sohbet bikira...
Ev du carin ez ve pirtûke dixwinim. Caran peşî jî pir keyfa min je re hat u niha jî.. Ez nizanim, lê ku ez di rahijma kitêbên wî însanî - kijan pirtûka wî be ferq nake- be sebeb ez keyfxweş dibim..
Ev pirtûk behsa gelek tiştan dike, lê balê di nava wan tiştan da ên gelekî behsa hizûra nava dile însanî dike.. be çawa em hemû her yekê li dêrna an jî li ba hinek însanan em xwe bi hizûr û keyfxweşî his dikin, nivîskare me jî xwe li ba vî Kale Rind wilo his dike. Ku ji ba hev dûr dikevin ew Kale Rind di menê dile wî de. Berîya wî dike, hesreta wî dikişîne...
Be çawa hingê ku te berîya Kale Rind dikir û ti bi awayekî diçûyî nik wî, xwezî ez ji bi awayekî welê bihata nik te..
Em hinekî behsa pirtûke bikin...
Be çawa di pirtûkên wî yên dîda zimanê wî pir zelal e, di vê pirtûkê de jî zimanê nivîskar pir paqij û zelal e. Uslûba wî pir baş e. Mirov je aciz nabe. Ez bi xwe, ku pirtûkên Mehmed Uzun yên Kurdî ku dixwinim dikevim e nav hizûraka be nav de..
Ez ne ev pirtûka bi tenê hemû pirtûkên Mehmed Uzun ji wê re tewsiye dikim. Bixwînin û vî nivîskarî binasin...
Mehmed Uzun bikin û hewce nake pêsnê pênûsa wî bidin. Jixwe mirovê ku carekê tehma berhemên 
