Bana baştan sona ne akıcı geldi, ne sürükleyici. Öncelikle dilencilerin fark etmesek de toplumsal büyük bir sorun olduğunu düşünüyorum. Gerçekten ihtiyacı olduğunu düşünüyoruz, üzülüyoruz, dua ediyoruz, belki de bizi boş anımızda yakılıyor vermek istemesek de Allahından bulsun diyip veriyoruz zaman zaman. Bütün duygularımızı sömürüyorlar, bir gün bir yerde karşılaştımız da gayet iyi bir yaşamı var, geziyor, tozuyor. Anlıyoruz ki kandırılmışız dostlar. Bu alçak insanların yanında bu yüzden birbirimize yeri geldiğinde yardım etmekten çekinir hâle geliyoruz. Bunu sosyal deneylerden de anlıyoruz. Birbirimize güvenemiyoruz çünkü iyi niyetlirimiz zedelenmiş. Bu kitapta dilenciliğin türlü halini gördüm. Mezarda, mutlu günde, yalakalıkla, mektupla bile hatta. Ne zamanlardan beri varmış bu dilencilik meğer. Lakin şunu anladım bu insanlar bunu daha çok para için değil hiç bir şey yapmamak için yapıyor. Kitap tam bir realistik bunun dışında bir memur olan ailesi için çok çalışan, yıpranmış, hatta emeği sömürülen bir insanda okuyoruz. Bir bacı var oğluna kıyamaz, hâlen ona küçük bir çocukmuş gibi davranır. Aslında bu bacı aklıma anneannemi getirdi aklıma dayıma hâlen kıyamaz, iki günden fazla bizde kalmaz ki dayım evde yemeğini yiyemez diye. İsmail aklıma kendimi getirdi. Annem benim için mesailere kalır çok çalışır ama bazen onu küçük görürüm. Ne kadar da hadsizim. Farklı farklı insanların hayatınında da konuk eder bizi. Lakin dediğim gibi bu hikaye benim için önemli bir yeri olmadı.
