“Ağlamak güzeldi,
Aşk acıtıyordu..
Akşamlar yorgundu,
Herkes yaralıydı..
Kalp ise unutmazdı..
Şehirler, sokaklar terk edilmek içindi,
Yol arkadaşları çekip giderdi..
Ayrılıklar bitmezdi,
Tutunamasakta, güller solsa da bir çocuk sevebilirdik..”
Göklerin merhamet dolu olduğuna inanıyorum... Bizde nefsimizin beton çatısını tepemize dikmiş, yaşamayı öldürüyoruz! Merhamet... Âlem bu temel üzerinde! Eğer toprağa, tohuma, hatta kire, lekeye merhamet olmasaydı, su olur muydu?