Dnr'da bana benzeyen tipler görüyorum. Yolun yarısını tamamlamış, cüzdanına birkaç gri kart koyabilmiş zombiler. Yeni kitap var mı, yeni bir CD çıktı mı, yeni film geldi mi diye aranıp duruyoruz. Bazen rafları karıştırırken göz göze geliyoruz. Sonra da genelevde karşılaşmış iki akraba gibi telaşla kaçırıyoruz bakışlarımızı.