Kitap iki zıt kavram olan geleneksel ile modernite üzerinden, “kaybolmuş hikmeti” yeniden keşfetme ve böylelikle varoluşdaki öze dönüşü yakalamak için öncelikle kavram düzeyinde bizi bir okuma, anlama, düşünme ve yorumlama noktasına çekmektedir. Sonra da aslında hikmetin insanlığın genel ahlak ve maslahatının ortak görüşü olduğu vurgulanmaktadır. Modernite ise insanı bu ortak görüşten uzaklaştırarak insanı bir mekanik yapıya sokarak Hikmet’ten uzaklaştırdığı anlatılmaktadır. “Hikmet müminin yitik hazinesidir nerede görürse onu alsın” hadisinden hareketle hikmetin aslında anonim ve evrensel bir şey olduğunu ortaya koyuyor. Din, genel olarak tikel boyutta “Şeriat” tümel boyutta ise “hikmeti” ifade eder. işte bu mihver çerçevesinde Bedri hoca din-ahlak-hikmet üçgeninde hikmetin özü “Hüsn=güzellik” ve her şeyin bu çerçevede nizam bulduğu dile getirmiştir.
