Kâinatta herşey insan için, insan Allah içinken, biz nasıl yüreğimizle dinlemeyiz insanı, nasıl kalpten zaman ayırmayız dünyâ gemisindeki yol arkadaşlarımıza?..
"Modern zamanların insanlarının yamalı zamanları var, yırtık pırtık ve her geçen gün kaynar suda yıkanmış yün gibi çekiyor, kısalıyor. Çünkü “insan” kıymetli değil. Kimsenin içinin kimsesi kalmamış gibi...
Oysaki bir minicik zamanı ayırıp sadece “dinlemek” bile bereketi hareketlendirir. Çünkü öyle kodlanmış varlık. Bu böyledir...
Momo şimdiki zamanların insanları için pek çok şey yapıyor. Tüm kalbiyle sadece dinliyor ve düğümleri çözüyor. Herkes ve her şey birbirine çok yabancı ve devasa uçurumlar açılıyor gittikçe. Oysa ki “bereket” var insanın içine harcanan herşeyde. Birilerinin kalbine uzanan o ince yolda yürürken, ve içlerine çiçekler doldururken zaman o kadar, o kadar çok büyüyebiliyor ki fazlasıyla yetebiliyor herşeylere..."
