Bugün Monteigne'i bütün sanatçılardan fazla seviyor ve sayıyorsak, bunun nedeni, Montaigne'in kendini başka hiçbir sanatçının yapmadığı ölçüde hayattaki "en yüce sanata, insanın kendi olarak kalabilmesi sanatına" adamış olmasıdır.
"le plus grand art: rester soi-même"
Artık kimse evinden ve parasından, bir gün sonra yaşayıp yaşamayacağından, özgür olup olmayacağından emin değildir; Montaigne 1588'de, yani yaşamının sonlarına doğru şunları yazar: "Otuz yıldır içinde yaşadığımız bu kargaşada her Fransız, kendini (gerek bireysel gerek genel olarak) kaderinin her saat değişebileceği olasılığı ile karşı
Hayatın soylu değerlerinin, barışın, bağımsızlığımızın, doğuştan sahip bulunduğumuz hakların, hayatımızı daha güzel, daha soylu ve anlamlı kılan her şeyin bir avuç bağnazın ve ideoloğun çılgınlığına kurban edildiği böyle dönemlerde, içinde yaşadığı zamanın etkisiyle insanlığını yitirmek istemeyen insanoğlu için bütün sorunlar, tek bir soruda odaklaşır:Nasıl özgür kalabilirim? Bu çılgınlık ve vahşet ortamında, bütün tehditlere ve tehlikelere rağmen düşüncemin hiçbir şey pahasına feda edilemeyecek berraklığını, yüreğimin insancıllığını nasıl koruyabilirim?
Montaigne'i bütün sanatçılardan fazla seviyor ve sayıyorsak bunun nedeni Montaigne'in kendini başka hiçbir sanatçının yapmadığı ölçüde hayattaki" en yüce sanata, insanın kendi olarak kalabilmesi sanatına"adamış olmasıdır.