Kitabı ikinci kez okudum, daha önce yazara ait bir öykü kitabı daha ve tek romanı olan Nuntucketli Arthur Gordon Pym'in Öyküsü kitabını da okumuştum. Yazarın anlatımını sevmekle birlikte yazılarında tekrar tekrar karşılaştığımı düşündüğüm bazı meseleler ve kalıplar olduğunu görüyorum ama zararı yok çünkü her kitabında mutlaka çok sevdiğim kendine has ayrıntıları yakalıyorum. Okurken böyle bir şey nasıl aklına gelmiş olabilir diye düşündüğüm de oluyor, bu daha önce benim de aklıma gelmişti dediğim gariplikler de. İfadelerinde tuhaf bir masumluk ama aynı zamanda epey tedirgin edici bir canilik seziyorum, buna kişisel yaşamıyla bağlantılı olduğunu düşündüğüm psikiyatrik bazı durumlar sebep olmuş olabilir. Normalde bu tarz cinayet, intikam vs anlatılarını okumayı sevmem ama kendisi bunu çok tuhaf bir şekilde yaptığı için bu hem rahatsız edici hem de değil bu nedenle yazmış olduklarını okumak bana ürkütücü ve eğlenceli geliyor.
Kitaptaki 3. öyküyü biraz uzun bulduğumu söylemeliyim, Kuyu ve Sarkaç tam anlamıyla can sıkıcıydı ve ilginçti, Geveze Yürek öyküsü ise sonu itibariyle benim için kitaptaki en etkileyici öykü olmuş olabilir.
