Çocukken renkli renkli bilyeler arssından bazılarını renklerinden ve şekillerinden dolayı diğerlerinden ayırır,ayrı kavanoz yada torbaya konurdu, onların uğur getirdğine inanılırdı... Büyüyüp insan biriktirmeye başaldık,ama alışkanlıklar hiç değişmedi. Bu defa insanları özel niteliklerine göre kavanozladık...
Ama işte okurken Mori ile herkesin kendisini kıracağı,değişmesi gerktiğini anlayacağı roman... Kimin neyin,nekadar mutlu edeceğini kimse bilemez aslında, Mori daha küçük bir çocuktu ve onun mutluluğu ellinden alındı. Kimine göre anlamsız kör bir kuyu ama Mori için mutluluğun kaynağı, sebebini kimse bilmese de...
Mori'nin hayatına eşlik ederken, bir çok hayata da dahil oluyoruz,yaşanılan yerlerdeki değerleri öğreniyoruz. Şaşırtan bir son bekliyor kitapta (ben de de Torani yi okuduğum için sonrasını bilme mutluluğu,ama Torani den sonrayı bekleme merakı)
Betimlemeler,vurgulamalar okadar şahane ki anlatılan yerde,hissetirilmek istenen,bütün duyguları iliklerinize kadar hissediyorusunuz,öyleki sessizliği bile!...
Kendimizi ve çocukluğumuzu bulacağımız, bu çocukluk kuyusunda herkese bir pay düşecek, ama üzülücek,ama sevinecek,ama heybemiz dolu dolu çıkacağımız bu kuyudan nasiplenmenizi isterim