Her çiçek sanki kendi kendine yanıyor, sisli tarhalarinda yumuşacık ve safca; hele o çiçeklere konup kalkan,vişneli turtanin üstünde,eşek otlarınin üstünde uçuşan boz beyaz gece kelebeklerini nasıl da seviyordu....
Mrs. Dalloway,Virginia Woolf Sayfa 23
Kendisinde neyin eksik olduğunu görebiliyordu. Güzellik değildi eksiği, ruh değildi....her yere yayilan, temel bir şeydi eksik olan, kadınla erkek arasinda ,veya kadınların arasında temasin soğukluğunu kıran,yüzeyi dalgalandıran ılık bir şey....
Ani bir aydınlanma, insanın var mı yok mu diye bakmak istediği çok hafifi bir kızarmaydi,sonra kizirma genişledikce onun yayılmasına teslim olurdu insan....