Çok tatlı bir hikaye, aslında konusu gereği dram gibi dursa da tam tersi; eğlenceli. Willow Chance 12 yaşında yaşıtlarının aksine, çok zeki ve değişik zevkleri (bitkiler, tıp, matematik) ve farklı takıntıları (7 sayısı gibi) olan bir kız. Bir gün ailesini trafik kazasında kaybetmesiyle hayatı değişiyor. Kendisi gibi “olağanüstü farklı” insanlarla yaşadığı hikayesini gülümsemeyle okuyorsunuz.
Fakat eleştiriye gelecek olursak, ben hikâyenin içine giremedim. Belki de benden kaynaklıdır. Herhangi bir karaktere ne ısınabildim, ne hikayeye dahil olabildim. Öyle dışarıdan bir izleyiciymiş gibi okudum bitirdim –ki bu baya bir uzun süre aldı- . Ana karakter Willow çok zeki farklı bir kız bu tamam, yalnız bu zekilik bana göre fazlaca abartılmıştı. Yani 12 yaşındaki bir çocuk matematikte iyi olur, çok bilmiş olur, süper zeka olur, kolay öğrenebilir vs. ama evrak, emlak, banka vb. gibi işleri de anlaması garip geldi açıkçası. Ana karakteri çocuk olan hikayeleri severim ama Willow benim gözümde hiç 12 yaşındaki bir kız gibi canlanamadı.
Yazarın kalemini çok sevdim. Benzetmeler, diyaloglar, hikayenin gidişatı, yer yer verilen bilgiler güzeldi. Sadece bir bölümde 1. Tekil şahıs şimdiki zaman, diğer bölümde 3. Tekil şahıs –di’li geçmiş zaman, bir diğer bölümde yine 1. Tekil şahıs ama bu sefer –di’li geçmiş zaman olması, yani bir o bir bu şekilde sürekli değişmesi çok fazla adaptasyonumu bozdu.
Ne bir şey kaybedersiniz, ne kazanırsınız. Keyif alacağınıza eminim.
