Çok büyük hayallerle aldım, anarşist- muhalif gibi terimleri kullanıyorsa hakkını verir- karanlık bir distopya okurum sandım ama inanın yakın uzak alakası yok. Winx Club gibi. Kostümlü abiler, ablalar, veletler birbirine sihir atıp duruyor. Ne sağlam bir mücadele, ne strateji, ne bir plan var. Anarşistler var ne istedikleri belli değil. Zira karakterler bir amaç değil, sırf eğlence peşinde. Kimse bunları bir şey yerine koymuyor, güya kötü taraflar eğlence malzemesi tüm ekip. Muhalifler parti yapıp bunların maketleriyle dalga geçiyor- halk bunlarla eğleniyor. Anarşistlere sormak gerek: Siz kötü olduğunuza emin misiniz, zira muhalifler sizden daha sistemli ve gaddar görünüyor. Şaka yapmıyorum. Mesela kötü olması gereken tarafta bir kadın var, arılarla yaşıyor ağlayıp zırlıyor. Birbirlerini sırtlarından vurma, yarı yolda bırakma gibi saçma ve amaçsız özellikleri var. Zaten bir avuç kalmışsınız, onda da kendi kendinizi harcayıp ortadan kaldırmayı siz başaracaksınız. Sizin bu savaşı kaybetmeniz için muhaliflere bile gerek yok. Hiç keyif almadım. Yarım bırakıyorum çünkü artık dayanamıyorum. Başka bir zaman, beklentisiz bir şekilde çizgi film kurgusu okurmuş gibi okuyup bitirmeye çalışacağım. 40 lira bayıldım. İnşallah o zaman bitirmeyi başarırım. Sevmeyi başarırım demiyorum. Onun olmayacağını anladım.
