Kasıtsız olsa da insana en çok zarar veren en yakınları bazen. Tıpkı bir çiçeğin yanı başında tüm mevcudiyetiyle ona sarılan, varlığını kuşatan ve zamanla yok eden sarmaşık gibi...
•
"Elimi dostça omzuna koydum, meğer yarası tam oradaymış."
İyilik bazen, uzak kalabilmek inceliğini gösterebilmektir. Orada olmak ama yarayı deşmemek...
Dünya değişecek, bu kesin. Dönüp durdukça devran her şey yer değiştirecek. İçimizdeki çiçek solmasın diye kendimizi nereye atsak orayı da kurutacak bu küresel heyula. Elimizde kurumuş papatyalarla arkamızda dumanlı bir şehir bırakıp öylece kalacağız.