kitabını okumaktan önce filmini izlemiştim ve Gatsby’nin yüreğimin derinliklerinde, tıpkı onun gönlünde yer edinmiş yeşil ışığı gibi, çoktan yer edinmiş olduğunu farkettim. onun karakterini ve bir insanın başına gelebilecek en tehlikeli duygu olan yanıltıcı umudu hakkında epeyce düşündüm. şimdi kitabını da bitirdim ve içimdeki yeşil ışık daha da anlam kazandı. Gatsby’den çok da farklı olmadığıma inandım böylelikle ve bunun bir hayatı nasıl kararttığına şahit oldum yeniden ve yeniden. hayatım boyunca çoğu zaman yalnızca duygulara odaklanan biri olarak şunu rahatlıkla söyleyebilirim ki, Gatsby baştan aşağı o odağa layık duygudan ibarettir benim için...
