Bu kitap, tarihi bir konu üzerinde kurgulanmış bir roman olamamis, olayların kronolojik olarak sıralandigi ve yazarın sürekli olarak Osmanlı ile ilgili herşeyi abartı seviyesinde övdüğü bir kitap olabilmiştir. 540 sayfalık kitapta toplasanız 50 sayfa konuşma geçmemiş, geçen konuşmalar da aşırı basit kalmistir.
Kanuni insandan çok bir melek, Osmanlı tam bir cennet ve Osmanlı siyasetcilerinin hepsi bir deha olarak resmedilirken, tüm düşman nüfusu içinde bir tane bile cesur, akıllı, iyi niyetli biri yoktur ve tum düşman siyasetçileri de kendinden başkasını düşünmeyen, zalim, zevk düşkünü, sapik ve yetersiz insanlardır.
Kanuni doneminde siyasi değişimlerin belirgin karakterleri, Hürrem Sultan, Pargalı İbrahim Paşa ve Şehzade Mustafa, çok sıradan karakterler olarak akılda kalmayacak kadar az bahsi geçen konular olarak romanda yerini almıştır.
Tüm savaş ve sefer konuları aynı şekilde işlenmis, dusman haddini aşmış, sefere cikilmis, galip gelinmiştir ve Mohac gibi muhteşem bir zafer bile digerleri ile aynı şekilde anlatılmıştır.
Kitapta ilkokul seviyesinde bile kurgu olusturulamamiştir ve tarihi olaylari azıcık bilen bir insana kesinlikle roman hissiyatı veremeyecek seviyededir.
Osmanlı ve özellikle Kanuni dönemi gerçekten bir çok konuda muhteşemdir fakat her devirde olduğu gibi bir çok konu iyi veya kötü olarak algılanabilecekken bu denli bir toz pembe çerçeve çizmek çok çocuksu kalmış sanki.
Kısacası, yazar, aslında sadece süslü cümlelerle Kanuni ve Osmanli'yi ovebilmek için kitap yazmıştır.
Kendi türünde pek tavsiye edebileceğim bir deneyim olmadı maalesef.
Her şeye rağmen verilen emek için teşekkürler.
