Mürekkebe Boyanan Sardunya-3
Sümeyye DemirkanMürekkebe Boyanan Sardunya-3 Sözleri ve Alıntıları
Mürekkebe Boyanan Sardunya-3 sözleri ve alıntılarını, Mürekkebe Boyanan Sardunya-3 kitap alıntılarını, Mürekkebe Boyanan Sardunya-3 en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Sen kitapta altını çizdiğim o cümlesin.
"Ama bazen insanlar birbirini severken daha çok kırıyor ve kırılıyor."
"Dünya daha güzel bir yer olacaksa bunu kitaplarla başarabiliriz."
Sayfa 116Kitabı okudu
"İçinizde halletmeyin,içiniz ölüyor sonra."
"Beni evinden içeri buyur ettin ya o gün" diye konuştu fısıltıyla. "Kalbin evimmiş meğerse Mislina, içine girince çıkamaz oldum."
"Çünkü insanın kalbi neredeyse evi de oradadır." dedim en az onun kadar sessiz konuştuğumda.
Sayfa 258 - Ephesus YayınlarıKitabı okudu
"Sanki hiç büyümemişiz ve kalbimiz hep çocuk kalmış gibi."
"Aslında kurmaca bir düzenin içinde gerçekleri bilen ve onlardan kaçan insanlardık, hepsi bu."
Sayfa 76Kitabı okudu
"Bazen gözler değil anılar ağlatırdı insanı, bazen kelimelerini dokundukları yerler olurdu ve gözyaşları susardı."
Sayfa 274Kitabı okudu
"Ama bazen kelimeler hislerimizi ifade etmeye yetmiyor değil mi?"
Sayfa 235Kitabı okudu
"Bu insanların, bu yarası derinde olan insanların, tek bir ortak özelliği vardı: Hepsinin tebessümü acıdan doğmaydı. Hepsinin gülüşlerinde mahvedici bir ağrı vardı."
Sayfa 88Kitabı okudu
Ama bazen insanlar birbirini severken daha çok kırıyor ve kırılıyor.
Sayfa 17Kitabı okudu
Kalp yönetilen bir organ değil, kalbin işi hissetmek ve bilirsiniz ki hisler yönetilmez onlar bizi yönetir. Unutmak, unutulmak için uğraşılır ama ölüm kadar zor ve acı veren bir şey daha varsa o da budur. Unutmak, unutamamak.
Sayfa 380 - Ephesus YayınlarıKitabı okudu
"Dünyanın en büyük yenilgisi; eli kolu bağlı ufacık bir habere hasret kalmak."
Sayfa 87Kitabı okudu
"İnsan karşısındaki acı çekerken, onu acıtmamak için kurduğu cümlelere ne kadar dikkat ederse etsin muhakkak yarasına parmak basardı."
Sayfa 37Kitabı okudu
Sabır, kalbe uzanan bir damar yoluysa onu beklediğim tüm vakitler mükâfatımdı. Kalbimi besleyen kanın adı sevgiyse bunu da bir tek o yapmıştı. O, başarılı bir doktordu. Önce beni öldürdü sonra da diriltip nasıl yaşanır onu öğretti. O, başarılı bir öğretmendi. Önce bana kalem verdi sonra da o kalemle resmini çizdirdi. O, çok güzel bir insandı. Bana benden daha yakın, kendine benden daha uzaktı. O, Akif Selim'di.
Sayfa 185 - Ephesus YayınlarıKitabı okudu