Ahmet Mithat Efendi, Tanzimat döneminde anılmasına rağmen Tanzimat ikinci dönem ve Servet-i Fünun arasındaki "Ara Nesil'de eser vermiş sanatçılardan biridir. Her ne kadar kusurlu diye tabir edilebilecek şekilde yazsa da, Ahmet Mithat Efendi'nin kalemini seviyorum. Çok içten, samimi bir yazar olmak ile beraber nüktedanlığı ile okurların gönüllerinde bir yer edinmekte.
Müşahedat, o döneme ve Batı Edebiyatına bakıldığında daha önce hiç kullanılmamış bir tarzda yazılan bir romandır. Diğer yazarlardan farklı olarak üst kurmaca tekniği ile yazmıştır. Şöyle ki, Ahmet Mithat Efendi bir yazar olarak Müşahedat romanının bir karakteridir. Diğer roman karakterleri ile beraber bu romanı yazarlar.
Naturalist bir roman yazmak isteyerek Emile Zola'dan esinlenir. Ahmet Mithat, bir gün bir vapurda iki kadın ile karşılaşır, konuşmalarını dinler, onlan takip eder ve tanışırlar. Bu iki kadın Siranuş ve Agavni'dir. Yazar, onların hayatlarını roman olarak yazmak ister. Bu yolculukta karşılarına çıkan Refet Bey ile birlikte kafa kafaya verip bir roman yazmaya başlarlar.
Oldukça ilgi çekici bir konusu vardı, severek okudum.
