Birileri koşar durmaksızın, birilerininse yoktur yürümeye zamanı.
Yaşanırken hayat birilerince, hiç yaşamamıştır hâlbuki bazı soluklar.
Gidenleri izlemektir bazı vakitler ve bilirsin ki durmuştur duvarında asılı bütün saatler.
Çabaya yetişmekten öte çırpınışlardır kimileri.
Oysa anlamaz hiç biri faydasızlığı.
Akşama herkes evine dönecek nasılsa lakin hanesi yoktur bazı akşamların.
Sinsi bir siyah kuşatırken caddeleri, gün nakliyesini yapacaktı tüm yaşanamamışlıkların.
Öğrendim ki adetten dolarmış hem bütün komşu tabakları.
‘Boş değil, dolu dolu vermek gerek’ dedim içimden ve tüm o ‘boş ver’ diyenlere buradan; saygı, selam ve hürmetler!
