Şeriati, içinde yaşadığı dönemin insanıydı. O, zamanının ruh halini, şartlarını, sorunlarını, acılarını ve anlaşılabilir çözümlerini yansıtıyordu. Söylemini ve siyasi-dini çözümlerinin bugüne uygunluk derecesi, insanların maddi ve zihni şartlarını değiştirme derecesine, onları yöneten kurumlara ve uluslararası güç dengelerine bağlıdır. Şeriati'nin metodolojisi, onun söyleminde çok önemli bir rol oynamıştır. Maniheistlerin felsefi geleneği içerisinde Şeriati, tüm konuları tahlil ettiği ikili bir görüşe sahipti. Yaratıcı ile şeriati'nin modelleri dışıdaki tüm kavram, nesne, sözcük ve olgular çatallı ve zıt bir varoluşa sahiptir. Bir kötü ve şeytani görünüm, birlikte varolan iyi ve ilahinin karşısına çıkıp meydan okuyordu. Şeriati, doğuştan bir diyalektikçi idi. Onun, birey, toplum, devlet, ekonomi, tarih, din ve özellikle de Şiilikteki ikiliği tahlili metodolojik tatbikinin bir sonucudur.
