Sanırım ilk defa bir modern klasiği okurken hayal kırıklığına uğradım. Mutlu Prens'i sevmedim, bunun en büyük sebebi de kitabın çocuklara hitap ettiği gibi bir iddianın ortaya atılmış olması. Eğer bu düşünülmeseydi yalnızca sevmedim deyip geçebilirdim ama ne yazık ki şu an okumanın vakit kaybı olduğunu düşünüyorum.
Kitabın içinde çok fazla olumsuz his var. Bu kadar eleştirel ve pesimist bir kitabın, abes sonların, ruhsuz bir anlatımın; "masal" olarak görülmesi beni şaşırttı. Öylece okuyup geçtim. Normalde sevmediğim kitaplar bile bana bir şey katar, irdelerim ama bu kitapla ilgili elime geçen tek şey yazarın başka bir kitabını okumak istemediğim oldu sanırım. Ben her kitabın iyi veya kötü bir hatırası olması gerektiğini düşünüyorum. Güncel bir romansa en azından beni mutlu etmesini ya da gülümsetmesini beklerim, klasikse düşündürmesini, dini bir kitapsa bana araştırma şevki vermesini ve bunun gibi şeyler. Bu kitapta hiçbir şey hissetmemiş olmam ayrı bir şaşkınlık sebebi benim için. Nefret bile edemediysem, durum vahim...
İşte böyle. Anlayacağınız yalnızca son dört ya da beş cümlesini sevdiğim için kitabı tavsiye etmiyorum.
Mutlu Prens 
Oscar Wilde