Mutluluğun Kıyısında
Fyodor DostoyevskiSözler ve Alıntılar
Aslına bakarsan, Tanrı kendini beğenmişliği er geç cezalandırıyor.
Ben de içimden : Kime güven olur diyordum .
Sayfa 163Kitabı okudu
Elveda sevgilim, elveda!..
Sayfa 61Kitabı okudu
Böylesine güzel bir gökyüzünün altında gerçekten kötü, öfkeli ve hırçın insanlar nasıl bulunabilir diye düşünürsünüz....
Bir kadının zeki oluşu hiçbir zaman eksi bir puan değildir, üstelik güzelse daha da iyidir…
Sayfa 81Kitabı okudu
Zaten insanlar mutsuz olmadıkça başkalarının mutsuzluğunu anlamıyor. Mutsuz bir insanın hassasiyeti çok daha kuvvetli oluyor.
Sayfa 127Kitabı okudu
Uzakdoğu'da bir Budist Tapınağı, bilgeliğin gizlerini aramak için gelenleri kabul ediyordu. Burada geçerli olan incelik; anlatmak istediklerini konuşmadan açıklayabilmekti.
Bir gün tapınağın kapısına bir yabancı geldi. Yabancı kapıda öylece durdu ve bekledi. Burada sezgisel buluşmaya inanılıyordu. O yüzden kapıda herhangi bir tokmak çan veya zil yoktu. Bir süre sonra Kapı açıldı, içerideki Budist i, kapıdaki yabancıya baktı. Bir selamlaşmadan sonra söz'süz konuşmaları başladı. Gelen yabancı tapınağa girmek ve burada kalmak istiyordu.
Budist bir süre kayboldu sonra elinde ağzına kadar suyla dolu bir kapla döndü ve bu kabı yabancıya uzattı. Bu yeni bir aracıyı kabul edemeyecek kadar doluyuz demekti. Yabancı tapınağın bahçesine döndü aldığı bir gül yaprağını kabın içindeki suyun üstüne bıraktı. Gül yaprağı suyun üstünde yüzüyordu ve su taşmamıştı. İçerideki Budist saygıyla eğildi ve kapıyı açarak yabancıyı içeri aldı. Suyu taşırmayan bir gül yaprağına her zaman ihtiyaç vardı..