“...Stendhal söylemiş : Güzellik bir mutluluk vaadidir.”
Fakat Stendhal mutluluğun farklı insanlar için farklı anlamlar taşıyabileceğini bildiğinden, zekice davranmış, aforizmasından güzelliğin nasıl olması gerektiğini belirtmekten kaçınmış.Sonuçta biz insanlar kibri de en az zerafet kadar hoş, saldırganlığı da en az saygı kadar ilginç bulabiliriz.
Insanoğlunun yalnızca görsel zevk açısından değil, aynı zamanda ahlak anlayışı açısından da çeşitlilik gösterdiğini bilen Stendhal'in aforizması şöyle devam ediyor:
“Kaç çeşit mutluluk varsa güzelliğinde o kadar çeşidi vardır.”
Mimari sayesinde mutluluğun şatafatsız,
kendi halinde, narin nesnelerin güzelliğinde saklı olduğunu anlarız. Bunların güzelliğinden etkilenmemizin nedeni de o güzelliğin ardında yatan büyük karanlığın farkında olmamızdır.
Bir nesne ne kadar güzelse, ona baktıkça o kadar kederleniriz.(...)İçimizi yakan bir keder değil de, hüzün ile coşkunun bir karışımıdır bu hissettiğimiz aslında.