"Yüzeyin altında bir şeyin ayak bileğimi yalayıp geçtiğini hissettim. Akıntı veya bir balığın kuyruğunun ipeksi dokunuşu olabilirdi. Bir anda göremediğim bir dünyanın içinde adım attığımı anımsıyınca ürküp geri çekildim."
Bu hayata gelirken atalarımızın acılarıyla inleyerek, onların genlerini, göz renklerini, yara izlerini, şereflerini ve utançlarını omuzlayarak geliyoruz. İşte bu onların, bu bizim. Bu, mutluluğun öteki yüzü.
yer yer gereksiz yapılan tasvirler kimi yerde konudan uzaklaştırsa da okunulası bir roman.. hele son sayfalara doğru ANNE sevgisini öyle içten ve gerçekçi bir şekilde okuyucuya veriyor ki okurken gözlerim doldu.. Sere Prınce ' nin yeni kitaplarını mutlaka takip edeceğim..