Sosyeteye takdim edilmek üzere Londra'ya gelen ve kumarbaz olduğu söylenen Ian Thornton'ın büyüsüne kapılarak kendini onun kollarında bulan Elizabeth Cameron, dedikodular yüzünden acımasızca dışlanarak kötü bir duruma düşmüş, adı lekelenmiştir. Üvey ağabeyi Robert, onun onurunu korumak için düelloya davet ettiği lan'ı yaralayarak kayıplara karışanca, anne babası olmayan genç kız yapayalnız kalır.
Ve akabinde gerçekleşen olaylar...
Kısacası Mutluluk'un konusu bu. Şimdi yoruma geçecek olursak...
Ben bu kitabı yıllar önce okuduğum için hafızamda bölük bölük hatıralar var, bu yüzden yorumu hazırlamadan önce hatırlamak amacıyla kitaba kısa bir göz attım.
Bu kitabın bendeki önemi çok büyüktür. Bursa fuarından tesadüfen almıştım ve Judith McNaugth'un okuduğum ilk kitabıdır. Dolayısıyla onu bu kitapla tanıyıp sevdim ve hemen hemen tüm kitaplarını aldım. Gerçekten akıcı ve güzel bir dili var yazarın. Yabancı yazarlar arasında sevdiğim sayılı kalemlerden biridir Judith.
Kitap biraz kalın açıkçası. Ama bu sizi yanıltmasın çünkü dediğim gibi anlatımı o kadar sürükleyici ki, kendinizden geçiyorsunuz. Ben 2 günde bitirmiştim kitabı. Yemedim, içmedim, okudum evet.
Ian ve Elizabeth'in sürekli birbirlerini yanlış anlayıp kırmalarını, incitmelerini okuyoruz kitapta. Bir ara cidden şunu dediğimi hatırlıyorum;
"Abi siz neyin kafasını yaşıyonuz?"
Hani bu kadar yanlış anlaşılma neden? Ve çok sinirlendiğim, saçımı başımı yolmak istediğim kısımlar oldu, kitabın başarısını buradan ölçebilirsiniz.
