Mutluluk Paradoksu
Ziyad MararQuotes
Dostoyevski Yeraltından Notlar adlı kitabında şöyle der: "Anlamlı bir işten yoksun bırakılan erkek ve kadınlar varoluş dayanaklarını kaybeder; tamamen delirirler. "4
“Kendimizi birine zorla aşık edemeyeceğimiz gibi, bir aşktan kendimizi alıkoymak da elimizde değildir.”
Mutluluk makul bir yaşam için vazgeçilmez bir gaye haline geldi. Bugün, gezegeni karış karış tarayan gezginler, yogilerin ayak ucunda oturup iç huzuru arayanlar ya da kendilerini bitmek bilmeyen bedensel güzellik arayışına kaptıranlarda bu arayışın itkisini görebilirsiniz.
Robert Louis Stevenson, ilk bakışta aşkın bu karşı kutbunu betimler: Evlilik, tartışmalarla çeşitlenen, ancak yaşamın tüm içeriğinin aralıklarla tekrar tekrar ters yüz edildiği uzun bir sohbettir. iki insan, gitgide daha fazla, birbirlerinin devinimlerini benimseyerek birbirlerine uyum sağlar ve zaman sürecinde, yaygara koparmadan, birbirlerine yeni düşünce evrenlerinin kapılarını açarlar.
Ortalığı ayağımızla ezip geçeceğimiz bollukta beyaz somun ekmek kapladığında ve süt içinde boğulduğumuzda hiç de mutlu olmayacağız. Oysa son lokmamızı paylaşabilsek, hemen mutlu olabiliriz! Eğer yalnızca "mutluluk" ve "bolluk" fikirlerine takılıp kalırsak, yeryüzünü duyarsızca tıka basa doldurarak dehşet verici bir toplum yaratacağız.
Güven, teşvik, ödül, bağlılık. .. tatmin. Ben buyum işte ... anlarsın. İnsanlara güvenirsen, sana bağlı kalırlar. Onlara kusursuz davranırsan, onlar da sana karşı kusursuz olurlar.
Wittgenstein'ın belirttiği gibi, "Karşılıklı bir konuşmada, birisi ortaya bir top fırlatır; diğeri, onu geri mi yollayacak, üçüncü bir kişiye mi atacak, yerde mi bırakacak, yoksa yerden alıp cebine mi koyacak, bilemez.