Müziğin ABC’si
Nicholas CookEn Beğenilen Müziğin ABC’si Gönderileri
En Beğenilen Müziğin ABC’si kitaplarını, en beğenilen Müziğin ABC’si sözleri ve alıntılarını, en beğenilen Müziğin ABC’si yazarlarını, en beğenilen Müziğin ABC’si yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Sayfa kenarına aldığım not:
Piyanoyu bir abaküse veya hesap makinasına benzetmek mümkün.
Beethoven’ın besteleme süreci hakkında bu kadar çok şey bilmemizin nedeni, kendine özgü besteleme tarzıdır (tasarlar, karalar, hesaplar, uydururdu). Ve bu sağırlığından çok önce başlamış kişisel bir özelliktir, bu şekilde çalışmamış olsaydı sağırlığı ilerledikten sonra beste yapmayı sürdüremezdi.
Müzik kendi kendine olan bir şey değil, bizim yaptığımız ve anlam verdiğimiz şeydir
Pythagoras’a kadar giden ve müziğin kozmik uyumunun bir simgesi, makrokosmosun mikrokozmik temsilcisi olduğunu benimseyen fikir bugün artık saçma gibi görünse de orta çağ ve Rönesans boyunca yaşamıştı
Belirli bir gelenek içinde beste yapmak, sesleri, o geleneğe bağlı bazı belirlilik ve belirsizlik biçimlerine göre hayal etmektir
Yüz yıl önce Oxford University Pres tarafından basılan bir kitap “müzik”ten söz ettiğinde bu terim artık var olmayan sabit bir şeye gönderme yapıyordu. O zamanlar “müzik” J.S.Bach, Beethoven ve Brahms gibi ustalara odaklanan Avrupa sanat geleneği demekti.
Rock müzisyenleri canlı olarak çalar, kendi müziğini yaratır ve müziğe kendi kimliklerini katarlar, kısacası, kendi alın yazılarını kendileri yazarlar. Pop müzisyenleri ise tersine, müzik endüstrisinin kuklalarıdır; bilerek ya da bilmeyerek popüler zevklerden çıkar sağlamakta ve başkaları tarafından bestelenen ya da düzenlenen müziği seslendirmektedirler, özgünlükten yoksun oldukları için müzisyenlik hiyerarşisinin sonunda yer alırlar. Başka bir deyişle müzisyenlik hiyerarşisi müziğin yaratıcılarını, yani yazarlarını, rolü sadece tekrarlamak olanların, başka bir deyişle icracıların üzerine yerleştirir.
Sözler gizli kalmış anlamı gerçek anlama dönüştürür, yapıtla dünya arasında bir bağ kurarlar. Kramer’in deyişiyle sözler müziğin dünyevi yanının temsilcisidirler.
Giuseppe Cambini, Beethoven’ın ilk iki senfonisi hakkında şunları yazıyordu:” Bir bakıyorsunuz haşmetli bir kartal gibi uçuyor; sonra ürkütücü patikalarda sürünüyor. Ruhunuzu tatlı bir melankoliyle delip geçtikten sonra hemen ardından barbarca akordlarla paramparça ediyor. Güvercinlerle timsahları bir arada barındırmaya çalışıyor.”
Toplu halde okunan ilahilerden futbol maçı tezahüratlarına kadar tüm koro uygulamaları gibi o da bir halk paylaşımı ve etkileşimi içermektedir. Herkes herkesi dinleyip birlikte hareket etmek zorundadır. Birlikteliği simgelemekle kalmaz, onu uygular.
Sayfa 114Kitabı okudu