"Søren Kierkegaard, felsefe, psikoloji ve teoloji ekseninde ortaya koyduğu, karmaşık ve bir o kadar da etkileyici çözümlemelerini içeren düşünceleri ile okuyucusunu zaman zaman yıldıran, ancak kendisi gibi hakikat arayışında olan o okuyucudan da yardımını esirgemeyen bilge bir filozoftur."
Kitabın çevirmeni Merve Elma, önsözde böyle yazıyor Kierkegaard için. Baştan fikrimi söylemem gerekirse, bu kitap Kierkegaard'ı tanımak için okunması gereken kitaplar arasında yer almaz, kitabın özellikle ikinci bölümü tamamen üstadın "Don Giovanni" operasını izledikten sonraki duyguları ile ilgili ve sıklıkla da "Don Juan"dan bahsediyor.
Kierkegaard'ı anlamak için şart olmasa da üstat, bu operayı felsefesinde sıkça kullandığı "dolayım, duyumsal aşk ve yaşamın evreleri" kavramlarıyla birlikte açıklıyor.
"Hayal edilebilecek en soyut fikir, temel özgünlüğü içinde duyumsallıktır. Peki bu fikir hangi aktarım aracı ile temsil edilebilir? Tabii ki yalnızca müzikle. O bir enerjidir, bir rüzgardır; sabırsızlık ve tutkunun şiirselliği içinde tek bir anda değil birbirini takip eden anların bütünlüğünde mevcuttur."
Bu ifade, kitapta yer alan en sarsıcı fikir diyebiliriz. Kierkegaard'ın fazlaca boş zamanı olduğu bir zaman diliminde yazdığına inandığım eser, duyumsal olmak, erotik aşk ile ruhsal aşk kavramlarının açıklanmasına dayanıyor diyebiliriz temel olarak.
Kitap, yer yer "Tekerrür" kitabını anımsatıyor ama onun kadar etkileyici olmadığını düşünmekteyim. Kierkegaard, sanatsal ve edebi zevklerini göstermek, ne kadar usta bir yazar olduğunu yeniden ispatlamak istemiş gibi bir his yaratıyor.
