Gogol çok sevdiğim, belki de en sevdiğim yazar. Keşke daha çok kitap yazsaymış diyorum, hiç sıkılmadan okurdum hepsini. Gerek absürdlüğüne, gerek bu absürd durumların olağanmış gibi görünmesine, gerek gerçeklerin trajikomikliğinin yansıtılmasına baktığımda Gogol'un anlatımını gerçekten beğeniyorum.
Portre kitabına bakacak olursak ismi ayrıca ilgimi çekti- ilkokulda hayalim ressam olmaktı- ve zaten Gogol'un çok az kitabı olduğu için bu kitabını da almak istedim. İçeriğine baktığımızda bir şeytan tasviri var. Şeytanın etkisi altındaki insanlar hırslı ve paragöz oluyorlar. Aslında bu şeytan insanlara muhtaç, öyle ki tek korkusu insanların görmediği bir tozlu portre olarak kalmak, hatta onu yaşatacak bir portresinin dahi olmaması en büyük korkusu. Günümüze baktığımda şeytanın bir portresi olmadığı için korktuğunu veya üzüldüğünü hiç sanmıyorum. Zira kendisine binlerce canlı beden bulmuş durumda.
Bir Solukta Klasikler serisindendi. Gerçekten de bir solukta bitti.
