Cefâ gördük o nahl-i nâz-perverden vefâ derken
Bizimle âkıbet bîgâne çıktı âşinâ derken
Biz vefa derken, o nazlı, fidan boylu sevgiliden cefa gördük. Biz onu kendimize dost bilirken, sonunda bize yabancı çıktı.
Yola bakmakdan ağardı sanemâ dîde-i ter
Ağla ey gözlerim ağla ne gelir var ne gider
( Ey güzel sevgili! Yolunu gözlemekten gözlerim kör oldu. Ağla gözlerim ağla ne gelen var ne giden.)
"Kimdir bizi men eyleyecek bağ-ı cinandan,
Mevrus-i pederdir gireriz hane bizimdir."
(Cennet bahçelerinden bizi men edebilecek olan da kimmiş.!? O ev bize Adem atamzıdan mirastır, elbette gireriz.)