15 yaşındaki Georg'un ağzına attığı ilk LSD hapı, zar zor atlattığı bir korku yolculuğu haline dönüşür. O andan itibaren hayatını uyuşturucunun değil, ''görmenin ve düşünmenin'' belirleyeceğine dair kendine söz verir. Ancak tam bu sırada karşısına Camille çıkar. Georg ve Camille, küçük taşra kenti S.'de klasik bir gençlik aşkı yaşarlar. Kısa bir süre sonra da ayrılırlar; ama bu, sonradan yönetmen olan Georg'un görsel ve dilsel imgeleminde yatan tuhaf aşk hikayesinin sadece başlangıcıdır. Uzun yıllara dağılan karşılaşmalarıyla birlikte Georg'un içinde Camille'in tek gerçek aşkı mı, yoksa erotik bir takıntının kendisi tarafından abartılmış hali mi olduğuna dair bir kuşku büyümeye başlar. Bu kadın, 25 yıl sonra bile onun için yaşamının en etkili ve tehlikeli uyuşturucusudur. Georg, yaşamının çeşitli dönemlerinde bazen Camille'le, bazen de Camille'in hayaliyle farklı biçimlerde yüzleşmek zorunda kalır. Yoksa aşık olduğu kadın, kendi hayal gücünün sınırlarını öğrenmek için kullandığı bir araç mıdır?
''Nabakov'un Kedisi'' bir bağımlılığın öyküsü; kadını ve erkeğin zihnindeki kadın imgesini sorgulayan, bunun yanı sıra ''herhangi bir şeye inanmak için daima fazla akıllı olan'' 68 sonrası kuşak hakkında söyleyecekleri olan, erkek cinselliğinin zihinsel kurgusu üzerine ironik, sinematografik ve sınırsız bir anlatı ...
