hep mi tersine döner kilit
tam açılacakken kapılar
perdeler üzerine örtülür hep
nabzı sıfır düşlerin...
hep mi aynı yerden vurulur
azalıp incelen bu halat
ucunda ömrüm bir ateş
ağır ağır küllenir...
yırtık bir sayfadır oysa hayat
başı var sonu yok, bilinmez
bir yazı ki hücrelerimde kazılı
bin kez ölsem silinmez...
yağmur altında bir yol
yol kenarında bir ağaç
ağacın dalında bir kuş
uyandım kanadına dokunamadan...
“Bazı suskunluklar vardır;
bir roman kadar söz taşır içinde,
Bazı şiirler vardır; içinde bir ömrü taşır…”
Deniz EFİL
