Sonbahar yaklaşıyordu. Gecelerin sonu daha serin- di. Yağmur, beni iki kez uykumda yakalamış ve bam bularımın oradan kovmuştu. Sırılsıklam, biraz daha aşağıda, içinde oturulmayan virane bir eve sığınmış, göğün deliklerini yamamasını beklemiştim. Son zaman larda sürdürdüğüm sıkınbsız hayab uzun süre devam ettiremeyecektim; bu, beni kaygılandırıyor hatta bazen paniğe sürüklüyordu. Bu bakımsız evlerden birine yer leşmeyi bir an bile düşünmedim, midemi bulandırıyor lardı. Akabinde başımı sokabileceğim bir yer aramaya koyuldum. Sokakları gözlemlemeye zamanı olan biri, kimin tek başına yaşadığını ve o kişinin alışkanlıklarının ne olduğunu çabucak anlar. Örneğin alışverişe giderken bazı yaşhlar, arkalarından kapılarını kilitlemiyorlar. Bit ki örtüsünün durdurduğu çıkmaz sokakların sonunda, kenarda köşede kalmış birçok evi "gözetledim" .
