Sürgünler, ötekileştirmeler, şovenizm, ırkçılık, reddetmeler, yoksaymalar bu coğrafyanın değil sadece, yeryüzünün ortak agıdı sanki.. İlkel politikalar değişmedikçe, biz-siz dili politik dil olmaktan vazgeçmedikçe çılgın diktatörler ve onların zulmü devam edecek.. Mehmet uzun kürt edebiyatı denince aklıma gelen ilk isim.. Denemeler kitabı beni politik öğrencilik yıllarıma götürdü. Kürt arkadaşlarımdan geceler boyu yaşadıkları coğrafyayı, çekilen acıları dinlerdim...kitabın bir bölümünde der ki"hepimizin başından geçmiş insani bir deneydir:bir şeyi, bir dönemi, olayı, insanı, ilişkiyi ya da güzelliği ölçüsüz hisseder duyar ve yaşarız '' işte ölçüsüz hissettiğim, duyduğum ve yaşadığım yıllardı.. kalbimde yerleşmiş bir sızıyla, birşey değiştiremiyor olmanın çaresizliğiyle hayata devam etmeye çalışarak.. Kitabı bitirdik sonra yine geldi oturdu kalbime o yılların sızısı.. Mehmet uzun duyguyu denemeleriyle geçirmeyi başarmış fakat fikri bir doyuruculuk maalesef kitapta yoktu.cümleler kendin tekrar etsede çokça, yeni sözler beklesede okur denemelerde 24 yaşında aşık oldugu bu toprakları bırakıp, sürgün yaşayan yazarımıza(ve kitaptan öğrendiklerimden biri de ne çok ismini bildiğimiz yazar sürgün hayatı yaşamış meğer) kürt edebiyatına katkısı için saygılarımı sunuyorum.. İyi okumalar
