Seni sevmesini öğrendim, insanlar arasında yalnız seni. Bunun ne anlama geldiğini bilemezsin. Çölde bir su kuyusudur bu, çorak yerde açan bir çiçektir. Yüreğimin çölleşmemesini, içimde Tanrı inayetine kavuşabilecek bir yerin kalmış olmasını sana borçluyum.
İster öğretmen, ister manastırın müdürü, ister günah çıkaran bir rahip ya da başka şey olayım, güçlü, değerli ve ötekilerden değişik bir insana rastlayıp da onu anlayamamak, ondaki zenginlikleri keşfedememek, onun gelişmesine katkıda bulunamamak gibi bir duruma düşmek istemem.