Nasıl Bir Demokrasi İstiyoruz?Server Tanilli

Türkiye’de, tekelci burjuvazi, demokrasiye saldırıp zorbalığını dayatmada, daima iki araç kullanmıştır: “Komünizm düşmanlığı” ile “Kürt düşmanlığı” . İşçi sınıfının iktisadi, siyasal ve sosyal istemleriyle örgütlenme girişimleri, her zaman komünizm suçlamasıyla engellenmiştir. Kürt halkının ulusal demokratik istemleri de bölücülük suçlamasıyla...

Askeri okullarda olsun, Harp okullarında olsun, doğrudan doğruya söylenmese de, komutan adaylarının, Atatürkçülük bahane edilerek, çeşitli ders, konferans ve telkinlerle demokratik sürece müdahaleye hazırlandığı gerçektir. Ordunun siyaset dışı kalması Atatürkçülüğün temel ilkelerinden bir olduğu halde, orduda düpedüz politika yapılmaktadır: Barış düşmanı, demokrasi düşmanı, halk düşmanı bir politikadır bu. Her ordu müdahalesinde ileri sürülen İç Hizmet Kanunu’ndaki “Cumhuriyeti koruma ve kollama” görevi sadece bir kılıftır; kaldı ki bu görev, hiçbir zaman “Cumhuriyeti yönetme” yetkisi anlamında da yorumlanamaz.

Demokrasimizin bir temel sorunu da “Kürt sorunu” dur. Uzun yıllar tabu haline getirilmiş bu sorundan, bugün adıyla sanıyla kamuoyunda söz edilmeye başlanması önemli bir gelişme. Gerçekten, Kürt sorunu bütün yönleriyle ele alınmadıkça ve onunla ilgili olarak geliştirilecek gerçekçi çözümler üzerinden özgür bir tartışma ortamına gidilmedikçe, Türkiye’de demokrasi sürgit vesayet altında tutulmaktan kurtulmaz ve Batılı bir çerçeve içinde gelişemez...

Ekonomik açıdan Doğu, zengin yer altı ve yerüstü kaynaklarına karşın, Türkiye’nin “mahrumiyet bölgesi” olarak bırakılmıştır.

Doğu’da temel yurttaşlık haklarının özgürce kullanılması yalnız toprak ağalarına özgüdür; geniş köylü yığınlarının bu haklardan yararlanma özgürlüğü yoktur...

Gerçekten, bir yandan “Kürt yok Türk vardır” edebiyatı sürer ve sürdürülürken, öte yandan Doğu’da yaşayan yurttaşlar ulusal bütünlüğe karşı toplum dışında bir konumda gösterilmiş ve onlara kuşku ile bakılmıştır; bu tutum, ırkçı ve bölücü politikalara haklılık sağlayan, bölgeye yönelik iktisadi, askeri, kültürel, eğitim ve güvenliğe değin bütün politikalara damgasını vuran bir açışına, sürekli toplumsal bir değer yargısına yol açmıştır...

"Türkiye'de demokrasi mücadelesini burjuvaziden bağımsız olarak yürüten somut ülke koşullarına koşullarına uygun bir demokrasi anlayışının -tüm öğeleriyle- yaşama geçmesi için çaba gösteren tek ciddi hareket TİP (Türkiye İşçi Partisi) olmuştur."