Kentlerde hiç olmadığı kadar çok insan yaşıyor. Birleşmiş Milletler Nüfus Fonu’nun verilerine göre, dünya vatandaşlarının yarısından fazlası artık kentsel alanlarda yaşamını sürdürüyor. 2050 yılında bu oranın yüzde 70’e ulaşması bekleniyor. Dünya genelinde kent sakinlerinin sekizde biri, BM tarafından nüfusu 10 milyonu aşkın yerler olarak tanımlanan megakentlerde yaşıyor. “Metropol” adını verdiğim bu seriye başlamamın nedeni de bu. BM istatistikleri üzerinde yoğunlaşarak, megakentlerin nasıl yerler olduğunu göstermek istedim. 2007 ile 2015 arasında megakentleri fotoğrafladım ve kentleşme sürecinin dinamiklerini belgeledim. Kendi kendime sorular sordum: İnsanlar bu kadar kalabalık, hareketli ve kaotik kentlerde nasıl yaşıyor? Megakentlerin kendi aralarında ne gibi farklılıklar var? Ortak noktaları ne? Zenginlikle yoksulluk, geleneksellikle çağdaş gelişmeler arasındaki çelişkiyi göstermeye çalıştım. Böylesine kalabalık yerlerde bu kadar çok kişinin bir arada yaşıyor olması beni şaşırtıyor. Hiçbir zaman yeterli alan olmuyor. Ama bir taraftan da bir yaratıcılık dalgası ve bir topluluk duygusu hissediliyor. Yeni bir kentte çalışmaya başlayınca orada yaşayan bir asistan bulurum. Dolaşacağımız yerleri tartışırız ve iyi bir aday bulunca orada yüksek bir nokta ararız. Sonra her şey bir bekleme oyununa dönüşür. Kent yaşamının hızını sergilemek ve enerjisini yakalamak için uzun pozlama kullanıyorum. Karedeki hangi ögelerin hareket halinde, hangilerinin durağan olduğunu bilmek önemli. Bir denge, kaosun içinde bir uyum yakalamak gerekiyor.
_Bilmek_Tanimak_Anlamak-Mustafa_Islamoglu153.jpg)
