Selam "Ne düşündüğünü biliyorum" yarım kitaplarımı bitirmeden okuma listeme girmeyecekti. Ama yazarın bir devam kitabı çıkardığını görünce, dayanamayıp öne çektim Gerilim kitaplarına olan zaafiyetim (yahu ne zırvalıyorum, zaafım olmayan tür mü bıraktım) bir de iki kere fotoğraflamaya üşendiğimden (hımbılım tamam) başladığımda post hazırdı, hadi dedim önce bitsin. İlk yüz sayfayı yaşlandıkça babaanneme benziyorum kaygısıyla bitirdim, niye? O televizyonda ne izlerse izlesin konuşur. Ben de kitaba konuştum, sıkıldım. Öf püf hadi artık, hep böyle gideceksen küserim bak. Şükür ki o ilk düzlük/yüzlük bitince, taşlar oturmaya dinamik oluşmaya başladı. Söylemesem olmaz, işkence sahneleri içeriyor ve rahatsız edici duygu sona kadar devam. Benim açımdan önemli ayrıntı, kitabın hem baş hem de kötü karakterine sempati duymam. Çoğu aşk kitabında yakalayamadığım yakınlığı yakalamam. Okuduğunuz şayet bir romansa, karakterlerden en az birine yakınlık duymazsanız, o kitap bitmek bilmez. Sebepler oluşturuldu, mantık olgusunun içi dolduruldu, son da devamı getirilebilecek şekilde bırakıldı . Şahaneydi, süperdi, müthiş memnun kaldım demiyorum. Yine de yazardan okuduğum ilk kitap için şans verilesi diyorum. İkinci kitapta daha net bir fikrim olur.
