Ölümümde eşim, çocuklarım, en yakınlarım bile tek bir damla gözyaşı dökmesin istiyorum. Benim için caddeleri dolaşsınlar, bir gazete alsınlar, bir kitap karıştırsın, kalabalık bir sinemaya gitsinler. Bir konferans, bir konferans dinlesinler. Ölüm hiç önemli değil. Yaşam var dağ gibi... Yaşam var gökyüzü, deniz. O insana şaşarım binbir meyve yüklü ağacın altında yere düşen sararmış bir yaprağa üzülsün.
Sayfa 320 - Ümit Kaftancıoğlu (Öldürülmeden Önce Doldurduğu Bant Kaydı'ndan)Kitabı okudu