Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
Nefes Yorumları ve İncelemeleri
Nefes yorumları ve incelemelerini, Nefes kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Nefes puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Otobiyografiye devam...Etkileyici...
Nefes / Thomas Bernhard
Thomas Bernhard, otobiyografik beşlemesinin üçüncü kitabı olan “Nefes- Bir Karar”la devam ediyorum…
Bu hacim olarak küçük lakin içerik olarak beyin yakan yoğunluktaki kitapları, verdiği okuma zevkinin yanında, usta ve öfkeli yazar Bernhard'ın kurmaca eserlerini, zihni oluşumunu anlamak için de çok iyi.
Genç Thomas
Beşlemenin ilk 2 kitabina nazaran daha hafif kaldigini dusunuyorum. Cunku Bernhard agir bir hastalik nedeniyle hastanede yatiyor ve cogu zaman gidip gelen bir bilincle hastane gozlemlerini aktariyor. Neden kimseyi sevmiyor daha dogrusu sevemiyor anlayamiyorum. Bardagin surekli bos tarafina bakip, bu kadar karamsar olmanin kime ne faydasi olabilir ki? Hastane surecinin kendine sagladigi avantaj surekli okumaya firsat bulmasi ve edebiyatla olan muhabbetinin artmasi. Sayseninde duymadigim yazar kalmadi :)) yine de ilk iki kitap cok daha iyiydi diye dusunuyorum. Bakalim son 2de bizi ne bekliyor! Keyifli okumalar dilerim.
İlksöz: Hayat dediğin bir nefes: aldın, verdin, aldın, verdin, aldın... veremedin.
.
Otobiyografik serinin üçüncü kitabında, önceki kitapta Kiler'de cenneti bulan Bernhard bu kez cehenneme düşer. Hayatında önemli bir yer tutan, çok sevdiği büyükbabası aniden rahatsızlanıp hastaneye kaldırılır. Bu büyük üzüntü, Bernhard'ın ciğerlerindeki
Serinin üçüncü kitabı olan Nefes’te Bernhard kelimenin tam manasıyla hastanelerde nefesini geri kazanmaya çalışmasının zorlu zamanlarını anlatıyor. İkinci kitapta bahsettiği hastalığının nüksetmeyle hastaneye yatırılan Bernhard uzunca bir zaman ‘ölüm koğuşu’ adını verdiği yaşlı ve ölümü yaklaşmış hastaların yatırıldığı bir bölüme yatırılmasını ve orada kaldığı süre boyunca birçok hastanın ölümüne şahitlik etmesinin kendisi için ne anlama geldiğini aktarıyor. Thomas Bernhard’ı Bernhard yapan en zorlu dönemlerden biri de bu hastanede yattığı zamanlar yazdıklarına basılırsa… Onsekiz yaşında ölüme bu kadar yaklaşıp, en yakınında her gün duyduktan sonra, bu hastane odasından kurtulmayı isteyerek ve ruhunu güçlü tutmaya çalışarak bu hastalığını yendiğini düşündüğü sırada, başka bir hastanede yeni bir ciğer hastalığıyla karşılaşıyor.
Hastahanede yatarken de dünya edebiyatıyla iyice haşır neşir oluyor ve kendince notlar da almaya başlıyor. Bu süreçte Bernhard’ın yazarlığına adım adım yaklaştığını görüyoruz aynı zamanda.
77 syf.
·
Puan vermedi
Thomas bir önceki kitapta kendini yeniden doğmuş gibi hissettiren KILER'den ağır bir hastalık yüzünden ayrılmak zorunda kalır.Kendisini henüz 18 yaşında iken, hayatta en çok sevdiği ve entelektüel gelişimini borçlu olduğu dedesinin yatırıldığı hastanede yatarken bulur.
'Ölüm Koğuşu' adını verdiği yaklaşık 25 kişilik bu hastane odasında her üç dört saate bir ya da birden fazla ölüm olur,yerine yeni hasta gelir yine ölmesi beklenir ve normal rutin şeklinde bu böyle sürüp gider. İşte böyle bir oda da psikolojik çöküntü ve fiziksel ağırlıkla savaşmak zorundadır.
Hayat hikayesinde dikkatimi çeken tek şey Bernhard'ın kendisini çok iyi yönetip,amansız bir içgüdü ile en zor durumlardan bile kafaya koyduğu şekilde başa çıkmayı başarabilmesidir.
Düşünün! Sürekli sağınızda,solunuzda, karşınızda en ağır şekilde ölen hastalar var.Haftalarca bu ölüm koğuşunda kalıyorsunuz en ince ayrıntısına kadar her şeyi açık net gözlemliyorsunuz. Siz sağ çıkabilir miydiniz? Ya da psikolojik olarak kendi kendinizi öldür müydünüz?
Sırada 'SOĞUK' var.Herkese keyifli okumalar dilerim
Bernhard’ın travmatik hayatı 3. kitapta yaşadığı çok uzun ve zorlu hastalık süreciyle devam ediyor. O kadar çok ağlayasın geldi ki bu kitapta.. Bernhard ile empati yapıp yaşadıklarını düşünmek içimi yaralıyor. Aynı zamanda ölümcül bir hastalık dışında yaşadıklarının benzerlerini yaşamış olmam gözlerimi doldurdu sürekli okurken. Büyükbabası ile olan ilişkisi, ondan nasıl etkilendiği ve hayatının bunlarla beraber nasıl şekillendiğini görmek çok farklı hislere sürüklüyor. Annesi ile olan çocukluğundan beri zorlu iletişiminin de büyükbabasının ardından aldığı hâl ve Bernhard’ın bunlar üzerinde bahsettiği hisler en derin yerime dokundu her seferinde…